Poroniłam. Jak sobie radzić ze stratą dziecka?

Dlaczego ja? Co zrobiłam nie tak? Strata ciąży często wywołuje u kobiety poczucie winy, chociaż w większości przypadków kobieta nie jest w żaden sposób winna poronienia. Jak wynika ze statystyk medycznych, aż 15-25% ciąż jest ronionych. Niektórzy rodzice przeżywają to w ukryciu, inni otwarcie mówią o stracie. Niedawno poroniłaś? Czujesz się z tym źle? Nie wiesz, jak wrócić na dobre tory? Doradzamy, jak poradzić sobie z poronieniem i przetrwać ten trudny czas. 

Jak poradzić sobie z poronieniem? Pozwól sobie na żałobę 

Masz do niej prawo. Zgodnie ze statystykami, 90% kobiet po stracie ciąży przejawia objawy żałoby. Trudno jest się im pogodzić z tym, co się stało. Chcą lub czują potrzebę przeżywania smutku, rozpaczy i niesprawiedliwości. To jest w porządku, za Tobą ogromna strata. Żałoba może Ci w znacznym stopniu pomóc w powrocie do normalnego funkcjonowania, nawet jeśli trudno jest Ci sobie to teraz wyobrazić. 

Żałoba ma kilka etapów. Przebiega podobnie w każdym przypadku, zarówno po stracie wcześniej żyjącej osoby, jak również po poronieniu. Na początku jest uczucie gniewu. Złość jest potrzebna, pozwala wyrzucić z siebie negatywne emocje. Potem jest etap negocjacji z losem. Pojawiają się wyrzuty sumienia i pytania, co by było gdyby… Rodzice po poronieniu doszukują się swojej winy. Trzeci etap żałoby to objawy depresji. Po stracie ciąży możesz nie odczuwać żadnych przyjemności i być przygnębiona. Możesz mieć również wrażenie, że obecny smutek będzie Ci towarzyszył już zawsze. Na koniec jest akceptacja. U jednych przychodzi ona szybciej, u innych zdecydowanie później. Świadomie żegnasz się z nienarodzonym dzieckiem i chcesz iść do przodu. Czujesz, że to ten moment, kiedy trzeba zacząć żyć tym, co tu i teraz, oczywiście nie zapominając o przeszłości. 

Wszystkie etapy żałoby są potrzebne po to, aby zrozumieć, zaakceptować i dać sobie szansę na dalsze życie w normalności. Musisz przepracować to, co się stało, po części dojrzeć do nowej rzeczywistości. 

Poszukaj zrozumienia po poronieniu

Nie chodzi o zrozumienie całej sytuacji, a o zrozumienie smutku, rozpaczy przez inne osoby. Możesz mieć wrażenie, że to niemożliwe, przecież nikt nie wie, co teraz czujesz. A jednak… Czy pomyślałaś o swoim parterze, ojcu nienarodzonego dziecka? No właśnie, on również cierpi i dla niego strata ciąży też jest ciężkim przeżyciem, pomimo że mężczyzna zupełnie inaczej odczuwa taką stratę. Nie odrzucaj jego wsparcia. Wspólne przeżywanie straty ciąży może okazać się łatwiejsze niż tłumienie emocji i uciekanie przed pomocą. Bądźcie w tym razem. 

Możesz poszukać zrozumienia po poronieniu również u innych kobiet, które straciły ciąże. Są grupy wsparcia, w których kobiety dzielą się swoimi doświadczeniami. Mogą liczyć na zrozumienie u tych, które przeżyły to samo. To pomaga, bo wiesz, że nie jesteś z tym sama, dostrzegasz światełko w tunelu, że w końcu pójdziesz do przodu. Zrozumienie daje nam poczucie, że to, co czujemy jest zupełnie normalne w obliczu danej sytuacji. Może to nawet zminimalizować poczucie winy. 

Terapia po stracie ciąży 

To, jak sobie radzić z utratą ciąży, jest też kwestią indywidualną. Jednym kobietom wystarczy czas, drugie potrzebują profesjonalnej pomocy. Terapia po poronieniu nie jest niczym złym. To zupełnie normalne, a co więcej – potrzebne. Wsparcie psychologiczne pomoże uniknąć traumy, depresji i stanów lękowych, zmniejsza ryzyko następstw danej sytuacji. Terapeuta słucha, wykazuje zrozumienie, pomaga wyzbyć się negatywnych emocji i udziela konkretnych wskazówek, co możesz zrobić, aby po poronieniu zacząć w końcu żyć normalnie. Nie ocenia, nie krytykuje i nie przyspiesza całego procesu terapeutycznego. U jednej kobiety terapia może trwać kilka tygodni, a u drugiej nawet kilka lat. Im wcześniej jednak się na nią zdecydujesz, tym większa szansa, że pogodzisz się ze stratą ciąży. 

Czas nie do końca leczy rany. Chodzi raczej o to, jak ten czas wykorzystasz, czy pozwolisz sobie na wszystkie, również negatywne emocje i dasz sobie szansę na zrozumienie tego, co się stało. To trudne, dlatego nie spiesz się, masz teraz prawo myśleć tylko i wyłącznie o sobie.